Συνέντευξη Ευρωβουλευτή ΝΔ και ΕΛΚ, Φρέντη Μπελέρη, στην ε/φ «Παραπολιτικά»
1.Πως νιώσατε, όταν ακούσατε την απόφαση του αλβανικού δικαστηρίου; Αισθανθήκατε δικαιωμένος;
Μετά από 16 μήνες άδικης κράτησης και πολλές δίκες πρέπει να σας πω ότι απέκτησα μια συναισθηματική ανοσία και μια δυστοκία στο να εκφράζομαι. Γιατί, πέρασα πάρα πολλές φορές το κατώφλι του δικαστηρίου, έχοντας ελπίδες ότι δε θα επιστρέψω στη φυλακή. Και κάθε φορά το αλβανικό καθεστώς, το μακρύ «χέρι» του οποίου παρεμβαίνει απροκάλυπτα στην αλβανική Δικαιοσύνη, μου τις διέψευδε.
Ο χρόνος στη φυλακή κυλά διαφορετικά, διαβρώνει τις αντιδράσεις σου, αλλά άμα είσαι δυνατός, δεν κάμπτει το πνεύμα σου.
Σήμερα, μπορεί να είμαι ελεύθερος και περήφανος για τον αγώνα μου, αλλά σίγουρα όχι δικαιωμένος. Παράλληλα, όμως, νιώθω σιγουριά ότι έχω ακόμη δυνάμεις να παλέψω για όσα στερήθηκα, αλλά και για να μην βρεθεί ποτέ ξανά άλλος άνθρωπος στη δική μου θέση.
2. Είπατε ότι ο αγώνας τώρα ξεκινά. Δηλαδή, τι σκοπεύετε να κάνετε στο εξής, δεδομένης και της νέας σας ιδιότητας;
Η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν μόνο μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό δικαίωσης που μας περιμένει. Ο αγώνας μας τώρα αρχίζει.
Είναι αυτονόητο ότι μετά την εκδίκαση της υπόθεσης μου στις δύο τελευταίες βαθμίδες της αλβανικής Δικαιοσύνης -από τις οποίες δεν προσμένω τίποτα- θα προσφύγω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Παράλληλα, από το μετερίζι του Ευρωβουλευτή, θα προσπαθήσω να στρέψω την προσοχή της Ευρώπης στις αυθαιρεσίες, τις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις και την ποδοπάτηση των ατομικών ελευθεριών στην Αλβανία.
Είναι μια μάχη για τις αξίες και το όραμα που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους της Ένωσης μας. Και σε αυτές δεν χωρούν εκπτώσεις.
3. Πιστεύετε ότι σκοπίμως άργησε η αποφυλάκιση σας; Για να έρθει μετά τις δημοτικές εκλογές στη Χιμάρα;
Είναι προφανές ότι η αποφυλάκιση μου θα λειτουργούσε ως ανασταλτικός παράγοντας για τα σχέδια του κ. Ράμα για τη Χιμάρα, καθώς θα συσπείρωνε το φρόνημα των κατοίκων της και θα περιόριζε τις παρατυπίες που σημειώθηκαν στις επαναληπτικές εκλογές.
Το αλβανικό κράτος και παρακράτος που εγκαταστάθηκαν στη Χιμάρα, δεν με ήθελαν στα πόδια τους.
Με το ίδιο μελάνι που χρησιμοποίησαν για να με κλείσουν σε ένα κελί για 16 συνεχόμενους μήνες, σχεδίασαν ένα ακόμη πιο σκοτεινό μέλλον για τη Χιμάρα και τα περιουσιακά μας δικαιώματα.
4. Πιστεύετε ότι η ρήξη στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, μετά τις εξελίξεις γύρω από τη σύλληψη και φυλάκιση σας, είναι ολική και μη αναστρέψιμη;
Στην Χιμάρα παραβιάστηκαν πολλά παραπάνω, κα. Τσαμούρη από την κοινή λογική. Παραβιάστηκαν οι κανόνες του κράτους Δικαίου, το τεκμήριο της αθωότητας, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Παραβιάστηκαν οι αρχές καλής γειτονίας και μια μακρά παράδοση αρμονικής συνύπαρξης των κοινοτήτων μας.
Προσωπικά, δεν έχω μίσος ούτε μνησικακώ απέναντι στην Αλβανία. Δε θα πάψω ποτέ, όμως, να αγωνίζομαι για όσα πρέπει να γίνουν σε αυτήν. Για όλες εκείνες τις επιταγές του μέλλοντος που θα την μεταμορφώσουν σε κράτος Δικαίου και θα ευθυγραμμίσουν την ενταξιακή της πορεία με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και όχι με το «μπρα ντε φερ» που επιθυμεί ο κ. Ράμα.
Και συνολικά, όμως, ως ελληνικό κράτος, είναι αδύνατο να ξεχάσουμε και να παραγράψουμε ό,τι έχει συμβεί. Η Ελλάδα πρέπει και θα συνεχίσει να μεριμνά και να αναδεικνύει τα ζητήματα της ελληνικής εθνικής μειονότητας.
Άλλωστε, οι Χιμαριώτες αισθάνονται την παρουσία του εθνικού Κέντρου πιο ισχυρή από ποτέ. Αυτή είναι μια παρακαταθήκη που δεν πρέπει να χαθεί.
5. Τι απαντάτε σε όσους είχαν επιφυλάξεις για την υποψηφιότητα σας ως ευρωβουλευτής και τον αντίκτυπο αυτής στις διπλωματικές σχέσεις Αθήνας-Τιράνων;
Η υποψηφιότητα μου -και για ακόμη μια φορά θέλω να ευχαριστήσω τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη για αυτόήν- συνετέλεσε στο να μην φιμωθεί η φωνή των Ελλήνων της Αλβανίας και πλέον να αντηχεί στους διαδρόμους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ο δίκαιος αγώνας μας, πιστεύω, πως θα οδηγήσει στην αλλαγή στάσης του αλβανικού καθεστώτος απέναντι στην αντίθετη άποψη, είτε προέρχεται από την ελληνική εθνική μειονότητα είτε από Αλβανούς πολίτες που διαφωνούν με τα «έργα και ημέρες» Ράμα.
Με λυπεί, βέβαια, ότι στη χώρα μου υπάρχουν ακόμη και σήμερα όψιμοι υποστηρικτές της προπαγάνδας ακραίων εθνικιστικών κύκλων της Αλβανίας.
6. Τέλος, επιτρέψτε μου μια προσωπική ερώτηση. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που βιώσατε στη φυλακή;
Υπήρξαν αρκετές, αλλά αν πρέπει να διαλέξω μία, τότε θα πω ότι ήταν η μέρα που η κόρη μου πέρασε στο ελληνικό Πανεπιστήμιο και δεν μπόρεσα να τη συγχαρώ από κοντά, να το γιορτάσουμε ούτε και φυσικά να είμαι μαζί της την πρώτη ημέρα της εγγραφής της.
Οι στιγμές που χάνει ένας πολιτικός -ξέρετε, κα. Τσαμούρη- ίσως και να επαναληφθούν. Οι στιγμές που χάνει ένας πατέρας με τα παιδιά του, όμως, δε θα ξαναέρθουν ποτέ.
